Joy Delima tipt I may destroy you bij het ons interview met Linda Duits over consent, Laurens Vreekamp de documentaire Coded Bias bij het interview met Sennay Ghebreab over AI als spiegel en wie een andere visie op femicide wil, kan de documentaire Look what you made me do kijken, getipt door Shanti Singh. Zeven tips voor een nieuw perspectief op de onderwerpen van Brainwash.
Het hele jaar door geeft Brainwash op Instagram kijktips die horen bij de onderwerpen van onze interviews. Voor de feestdagen zetten we de zeven best bekeken tips op een rij.
I May Destroy You
Tip van Joy Delima
“De serie I May Destroy You roept veel vragen op over de complexiteit van consent en hoe je hiermee omgaat.”
Met thema’s zoals verkrachting, stealthing en victimblaming behandelt I May Destroy You verschillende vormen van seksueel misbruik. We volgen Arabella en haar vrienden en zien hoe hun seksuele ervaringen worden beïnvloed door grensoverschrijdend gedrag. Zo zien we hoe de partner van Arabella zijn condoom afdoet tijdens de seks en welke impact dat op haar heeft, als ze ontdekt dat dit niet per ongeluk gebeurde.
Volgens actrice en schrijfster Joy Delima bevinden veel mensen zich in soortgelijke situaties als de hoofdpersonages: “Het probleem ligt vaak bij de manier waarop seksuele voorlichting wordt gegeven. We missen de woorden om misbruik te herkennen, omdat er niet genoeg over gesproken wordt.”
Look What You Made Me Do
Tip van Shanti Singh
In de documentaire Look What You Made Me Do van Coco Schrijber nemen de vrouwen het heft in eigen hand, en vermoorden hun gewelddadige partners.
De documentaire volgt drie vrouwen die jarenlang in een gewelddadige relatie zaten en daar toen zelf een einde aan hebben gemaakt. Ze vertellen over hun pijn en strijd tijdens die relaties en hoe moeilijk het voor ze was om uit die ingewikkelde situatie te komen.
Schrijver en beleidsadviseur Shantie Singh denkt dat we dit geweldprobleem alleen kunnen oplossen als we de traditionele genderrolpatronen onder de loep nemen. “Wanneer vrouwen volwassen worden, wordt hen meegegeven om verdraagzaam en vooral niet boos te zijn. Ze leggen de schuld vaak bij zichzelf. Maar als zij terecht boos zijn, moeten zij dit kunnen uiten.”
The Good Place
Tip van Anke Meijer
Als mijn daden goed zijn voor mij, maar niet voor een ander, moet ik het dan nog doen? Moet ik letten op wat ik zeg? Doe ik wel voldoende voor de wereld? En wat maakt iemand eigenlijk een goed mens?
Vragen waar de serie The Good Place over nadenkt en waardoor je over jezelf gaat nadenken, stelt journalist Anke Meijer. In deze serie leert de in-haar-vorige-leven egoïstische hoofdpersoon, Eleanor, wat het betekent om een goed mens te zijn in een absurdistische vertoning van hemel en hel.
“Wat de serie zo opvallend maakt, is dat je vermaakt wordt, maar tegelijkertijd ook nadenkt over je eigen leven. Het confronteert ons met dilemma's waar we in het leven mee te maken krijgen.”
Platonic
Tip van Alex Mazereeuw
Kunnen mannen en vrouwen vrienden zijn? Volgens mediajournalist Alex Mazereeuw is het tijd om af te stappen van het Hollywood-idee dat elke vriendschap tussen man en vrouw eindigt in bed.
Platonic is volgens hem een stap in de goede richting. “Een fijne vriendschap tussen een heteroseksuele man en heteroseksuele vrouw, in dit geval, dat is óók normaal."
Coded Bias
Tip van Laurens Vreekamp
Een studieopdracht die leidt tot een uitgebreid onderzoek naar discriminerende AI-systemen? Het is het verhaal computerwetenschapper Joy Buolamwini. In de documentaire Coded Bias volgen we haar zoektocht naar de waarheid over AI-bias op de voet.
Het onderzoek begint wanneer Buolamwini ontdekt dat de gezichtsherkenning op school niet werkt bij haar, terwijl het gezicht van een wit testpersoon probleemloos wordt geïdentificeerd. Bij het analyseren van de dataset van het AI-systeem, valt het haar op dat deze voornamelijk bestaat uit beelden van witte mensen. Hierdoor zijn mensen van kleur veel minder vertegenwoordigd in de data van deze technologie, met potentieel gevaarlijke gevolgen.
Journalist Laurens Vreekamp schreef het boek The Art of AI waarin de focus ligt op AI en media. “Deze documentaire laat mij met het gevoel achter dat je als burger iets kan doen tegen onrecht en technologie die iemand schade berokkent."
Housewitz
Tip van Maurits de Bruijn
“Het leed van oorlog stopt niet zodra de wapens worden neergelegd.”
In de documentaire Housewitz portretteert Oeke Hoogendijk haar moeder, Lous. Lous is een Holocaust-overlevende die zich door het oorlogstrauma niet meer veilig voelt buiten haar huis en als kluizenaar leeft.
Haar pijn is niet uniek: schrijver Maurits de Bruijn ziet dezelfde sporen bij zijn eigen moeder, ook een Holocaust-overlevende. “Door erover te vertellen, maken ze anderen deelgenoot van hun pijn.” Hij ziet hoe het oorlogstrauma in alle aspecten van het dagelijks leven doorsijpelt.
De Bruijn benadrukt dat dit trauma niet stopt bij de overlevenden. Het leeft voort in hun kinderen en kleinkinderen, en vormt zelfs een onzichtbare laag in de samenleving. “Het maakt onderdeel uit van het weefsel van onze maatschappij. Of we dit nu willen of niet.”
Ze noemen me Baboe
Tip van Nadine Ridder
“De documentaire Ze noemen me Baboe leert ons over de koloniale en patriarchale wortels van de vooroordelen over Indonesische vrouwen.”
In de documentaire volgen we Alima, een jonge Javaanse vrouw die als baboe, een oppas, voor een Hollandse familie werkt. Door de ogen van Alima zien we hoe de levens van vrouwen zoals zij gekleurd worden door koloniale machtsstructuren en patriarchale verwachtingen. Maar naarmate Indonesië dichter bij de onafhankelijkheid komt, groeit ook Alima’s verlangen om voor haar vrijheid te vechten.
De geschiedenis van baboes is de afgelopen decennia in de vergetelheid geraakt. Zonde, vindt schrijver Nadine Ridder. Want juist door de onvertelde verhalen uit het verleden te belichten, kunnen we onze vooroordelen aan de kaak stellen: “Vandaag de dag is het heel belangrijk om te begrijpen wat onze complete geschiedenis is, en welke elementen we daarin missen.”