In 1968 voorspelde bioloog Paul Ehrlich in zijn bestseller The Population Bomb dat in de komende decennia honderden miljoenen mensen de hongerdood zouden gaan sterven. Er waren simpelweg te veel monden te voeden en er was te weinig eten, becijferde hij. Als oplossing noemde hij gedwongen sterilisatie, mogelijk zelfs via de drinkwatervoorziening.

Je hoort wel vaker dat wij mensen met te veel zijn. Het is een uiterst deprimerende conclusie waarin onze collectieve, ongebreidelde consumptiedrang de planeet kaalvreet tot het moment waarop zij ons niet meer kan voeden. Dan rest oorlog, honger, sterfte en de ondergang van de mensheid. Als bacteriën in een petrischaaltje die hun voedingsstoffen opsouperen tot ze in één klap ten onder gaan.

Maar mensen zijn geen bacteriën. De bevolkingsgroei neemt weliswaar de komende decennia nog sterk toe. Van zeven miljard nu, tot tien miljard in 2050. Maar daarna zien demografen dat het bevolkingsaantal zal afvlakken en zelfs licht zal dalen. Het beste wapen wat we tegen een te sterke bevolkingsgroei hebben, is het verhogen van de levensstandaard en onderwijs voor vrouwen. Goed opgeleide vrouwen met een redelijk levensperspectief krijgen minder kinderen. Dat geldt overal, in elke cultuur.

Tekst loopt door onder de video.

Statisticus Hans Rosling laat zien dat het geboortecijfer per gezin daalt zodra mensen uit de armoede raken.

Veiligheid en beschaving zijn belangrijk; paniek en dreiging van gedwongen abortussen of sterilisatie zijn daar het tegenovergestelde van.

Gelukkig heeft de hongersnood waarvoor Ehrlich waarschuwde nooit plaatsgevonden. De Groene Revolutie - de inzet van mechanisatie, bestrijdingsmiddelen en kunstmest, gepaard met de nieuwste wetenschappelijke inzichten - heeft daarvoor gezorgd.

Belangrijk is dat we die tien miljard mensen nu al kunnen voeden: we produceren genoeg voedsel voor zo'n twaalf miljard mensen. (Alhoewel die berekening ingewikkeld en redelijk arbitrair is, want deze hangt in grote mate af van wát we eten. Ik schreef al eerder dat mensen niet eten wat ze nodig hebben, maar wat ze lekker vinden.) Dat er desondanks nog steeds honger is in de wereld, heeft veel meer te maken met politieke onrust en onveiligheid.

De vraag of we de mensheid op termijn kunnen blijven voeden, is al sinds het begin van de mensheid met ons en zal ons nooit verlaten. Maar een ding is zeker: zeggen dat we met te veel mensen op deze planeet zijn, leidt een duister pad op.

Kijk deze filmpjes maar eens, van Overpopularisation is a Myth.