Van hiphop tot gospel: schrijver en jurist Roxane van Iperen laat zich inspireren door protestmuziek, zo bekende ze bij Brainwash Zomerradio van Human. Presentator Floortje Smit interviewde haar over haar denken aan de hand van muziek. We zetten de belangrijkste lessen uit het interview voor je op een rijtje.
1. Literatuur is er om het bewustzijn op te rekkenVorig jaar verscheen Schuim der Aarde, de debuutroman van Roxane van Iperen. Een verhaal dat zich afspeelt aan de rauwe onderkant van Brazilië. Centraal staat Anjo, een jongetje dat opgroeit in een oude schuur op een oneindige zandvlakte. Het dagelijks leven is voor Anjo een beproeving. 'Ik zag een wereld waarin een kind opgroeit zonder samenleving, dus zonder moraliteit, zonder beschaving. Als dat het beginpunt is, dacht ik, waar eindigt zo'n kind dan?'
Opbeurend is het verhaal niet, maar dat is ook nooit de opzet geweest voor Van Iperen. In een scene die eruit springt, wordt een meisje geroosterd aan een spit boven het vuur. 'Natuurlijk wist ik dat bij dit soort scenes mensen niet zouden lachen, maar dat is ook niet wat ik beoog. Ik wil laten zien dat alles wat je kunt bedenken, gebeurt in dit leven. Ik wil lezers niet makkelijk weg laten komen door dingen net niet te beschrijven, of het verhaal goed af te laten lopen. Ik wil laten zien dat er in deze wereld geen grenzen zijn.'
Met Schuim der Aarde hoopt Van Iperen de lezer weg te nemen uit het Hollandse, burgerlijke bestaan. Een realiteit voor te schotelen die ze nog niet kennen. 'Schrijver Philip Roth zei dat literatuur je bewustzijn moet oprekken. Er is nu een trend dat alles herkenbaar moet zijn, dat je je moet kunnen identificeren met een hoofdpersoon, bijvoorbeeld. Dat is niet wat ik beoog. Ik wil dat de lezer denkt: 'Godskolere, waar ben ik nu beland?''
2. Zo ontmasker je een corrupt systeemIn haar journalistiek werk richt Van Iperen zich vooral op dirty businesses: bedrijven die zich schuldig maken aan schandalen, zoals het geval was bij de sjoemelsoftware van Volkswagen, maar zoals we ook kennen van de creditcrisis. 'Het zijn bijna geen incidenten meer te noemen. Wat ik merkte, is dat misstanden bij bedrijven zich laten beschrijven naar analogie van geweld en onderdrukking door de overheden. We weten dat de top van Volkswagen op de hoogte was van de fraude en dat dit vervolgens is doorgesijpeld in de bedrijfscultuur. Heel veel werknemers, mensen zoals jij en ik, zijn van de fraude op de hoogte geweest, zonder aan de bel te trekken.'
Tekst loopt door onder de afbeelding.