Voor militairen is de steun van het thuisfront onmisbaar. Zonder thuisfront geen inzet. Het thuisfront kan je partner zijn, of je ouders of je kinderen zijn. Als het thuis niet goed zit, dan gaat het op een missie vaak ook niet goed. Andersom werkt dat ook. Als je van uitzending terugkomt en het thuis niet goed is gelopen, dan is de kans groter op een breuk.
Grote gebeurtenissen veranderen mensen, dus je komt anders terug van een missie dan je vertrekt. In positieve zin meestal. Met negentig procent van de veteranen gaat het heel goed. In de krant lees je vaak alleen over de mensen waar het wat minder mee gaat.
Door veel gesprekken te voeren met veteranen, ben ik uitgekomen op een begrip wat wij in Nederland tot een jaar geleden nog niet zoveel gebruikten: moral injury. Dat is in goed Nederlands een morele wond. Een morele wond is niet hezelfde als een posttraumatische stressstoornis (PTTS). Een morele wond gaat er niet zozeer over dat je eigen leven bedreigd wordt, maar wel dat jouw hele mens- en wereldbeeld op z'n kop wordt gezet.
Toen ik op het veteraneninstituut was, kreeg ik een telefoontje van een verpleegkundige die achter het voertuig van de zoon van Peter van Uhm, de voormalig Commandant der Strijdkrachten, had gereden. Ik heb zoveel respect voor deze voormalig commandant. Hij had op zijn eerste werkdag te horen gekregen dat zijn zoon was overleden en heeft gewoon zijn dienst uitgediend. Dat is nu een jaar of negen geleden. De verpleegkundige vertelde mij: 'Erwin, ik heb het zelf niet zien gebeuren, want ik reed onder pantser. Toen wij de voortuigen uitstapten zag ik wel wat de impact was, wat er gebeurd was. Ik zag de directe gevolgen. Mijn eigen leven was niet zozeer bedreigd, als wel dat ik omstanders zag die gewond waren én natuurlijk mijn eigen collega's.'
De tekst gaat verder onder de afbeelding.