'We hebben al een zwart meisje', kreeg je te horen toen je aan het begin van je carrière auditie wilde doen.
'In die tijd, begin jaren 90, was het gebruikelijk dat mensen voor audities werden benaderd. Een vriendin vertelde dat ze gevraagd was voor een auditie voor een serie, waarna ik het castingbureau belde om te vragen of ik daar ook voor langs mocht komen. Toen zei de casting director letterlijk: 'We hebben al een pikzwart meisje, dus het lijkt me niet slim om jou daar ook voor te vragen.' Ik dacht nog: 'Ik ben toch helemaal niet zwart?' Mijn moeder is Chinees-Indonesisch en mijn vader is Surinaams met Joods-Portugese-Creools-Indiase roots (leg dat maar eens uit). Als moxy, gemixte, kon ik eigenlijk overal voor doorgaan, en dit confronteerde me ineens met mijn kleur.'
Wat deed dat met je?
'Er zitten twee kanten aan. Aan de ene kant kan je denken dat je nog niet een actrice bent die zomaar in iedere huid kan kruipen. Maar aan de andere kant had ik in die tijd ook veel werk als actrice in trainingsprogramma's, waar ik vaak als enige gekleurde de rol van overvaller kreeg. Daar werd ik eigenlijk een beetje misselijk van. Al vrij snel kon ik stage lopen bij het Amsterdamse Bos waar ik voor de hoofdrollen werd uitgekozen. Dat was tof, omdat ik grote rollen kon spelen zonder dat er naar mijn kleur werd gekeken.'
Zijn de tijden inmiddels veranderd?
'Ja. De Amerikaanse voorstelling Hamilton is een musical met een volledig zwarte cast. Het is van grote betekenis om een verhaal over de founding fathers van Amerika in deze tijd te vertellen met een zwarte cast. Het is een zinderende musical met hiphopinvloeden. Ik heb hem vorig jaar in Londen gezien, maar beluister de muziek al sinds het is uitgekomen in 2016. Dus toen ik in de zaal zat, kende ik alle nummers uit mijn hoofd, en ik was verre van de enige. Het geniale brein achter de musical Alexander Hamilton is Lin-Manuel Miranda, die er zeven jaar over heeft gedaan om het te maken.'