We gaan de cloud in. We digitaliseren onszelf. Onze verlangens en werkzaamheden worden steeds meer digitaal. Het wormgat, waarnaar we eerder zochten, ergens in het universum, dragen we nu bij ons. Het zit in onze broekzak. Je kan jezelf ergens anders naartoe extrapoleren.

Mijn stelling is dat wij op dit moment een verplaatsing meemaken van leven, betekenis en cognitie van de echte wereld van materie naar de abstracte wereld van ideeën. Ivan Illich, een Oostenrijkse filosoof, zei dat als je geboren bent in een stad, alles wat je ooit gezien of aangeraakt hebt kunstmatig was of is. Als je geboren bent in de stad, heb je nooit iets echts gezien. Zelfs de boom in het park staat er alleen omdat een ambtenaar bedacht heeft dat het daar mooi zou staan.

Zelfs als je je rugzak pakt en naar India vertrekt om een half jaar te mediteren. Zelfs daar kan je niet in contact staan met de werkelijkheid, omdat het onzichtbare schild van onze maatschappij je volgt en beschermt, waar je ook gaat. Je hebt je visitekaartje in je achterzak en je telefoon in je voorzak. En je hebt je Nederlandse staatsburgerschap en je weet dat als je in problemen raakt, de overheid er alles aan zal doen om je te helpen. Dus zelfs een natuurlijke omgeving zien wij vanuit het perspectief van een ontwikkelde, maar onnatuurlijke beschaving.

Deze digitalisering is weer een volgende stap in de kunstmatigheid die mensen van nature om zich heen creëren. Dus bijvoorbeeld: alles op aarde is onderworpen aan een kracht die wij zwaartekracht noemen. Alles valt naar beneden, tenzij het ondersteund wordt. In de digitale wereld hoeft dit niet waar te zijn. Er zijn geen regels, behalve degenen die wij zelf creëren. Dus als ik een gesimuleerde kamer wil bouwen, is zwaartekracht optioneel. Ik zou het moeten programmeren. Zo niet, dan kan alles zweven. Er zijn geen regels, behalve degenen die wij meenemen vanuit onze ervaringen met de echte wereld.

Ik zie computerprogramma's, applicaties, of codetaal als de meest geavanceerde vorm van mythologie. Het is de meest exacte vorm van mythologie, maar het blijft nog steeds mythologie. Het staat je toe dingen te creëren die niet echt zijn. En of een persoon authentieker is in een abstracte, niet-bestaande wereld van symbolen, of niet… dat is een vraag van filosofische aard.