We vieren feest als een stel dertig jaar getrouwd is, maar niet als iemand al dertig jaar naar porno kijkt. Op je twintigste Tinder-date geven je ouders je geen keukenmachine of handdoeken. Wat betekent het om een seksuele ervaring te waarderen? Hoe moeten we denken over onze eigen seksuele ervaringen?
We zijn bang dat een seksuele ervaring ons idee van onszelf kan aantasten. Je kunt geen cursus in seks volgen, zoals dat met brood bakken of tennissen wel kan. Zes jaar geleden begon ik aan een boek te werken, Future Sex. Ik begon eraan toen ik dertig jaar oud werd. Rond die tijd begon ik teleurgesteld te raken dat er geen einde kwam aan m'n jeugdige seksuele ervaring.
Zoals zoveel mensen van mijn generatie had ik als tiener en twintiger genoten van de seksuele vrijheid. Ik kon met m'n moeder praten over voorbehoedsmiddelen. Ik had de vrijheid om te daten en relaties aan te gaan en uit te maken. Maar ik verwachtte altijd dat aan die periode een eind zou komen. Toen dat op m'n dertigste nog niet gebeurd was, voelde ik me enigszins teleurgesteld en bezorgd.
Wat moest ik de rest van m'n leven met die seksuele vrijheid? Zou ik altijd blijven daten en relaties beginnen die weer uitgingen? Ik maakte me zorgen dat ik nooit zou uitkomen bij een eindpunt waarop ik de verwachte route van het volwassen leven had afgelegd.
Daarom besloot ik te gaan kijken bij gemeenschappen die hun seksuele vrijheid anders beleefden dan ik had gedaan. Ik ben journalist van beroep. Het was dus makkelijk om mijn beroep als alibi te gebruiken in deze zoektocht. Ik kon pornografen en beoefenaars van orgastische meditatie ontmoeten. Als journalist had ik een officiële reden om daar te zijn en was het geen persoonlijk onderzoek.
Bij nader inzien denk ik dat ik mijn eigen ervaring niet waardeerde. Ik was zo iemand die dacht dat je met seks heel voorzichtig moest zijn. Als je te veel vragen stelt of te veel ervaringen opdoet zou je misschien ontgoocheld raken en niet meer in staat zijn tot liefde.
Ik begon mijn onderzoek door af te spreken met een groep hardcore BDSM-pornografen bij het bedrijf Kink.com in San Francisco. Ik was daar als journalist, maar was bereid onbevooroordeeld te zijn en me van mijn stuk te laten brengen. Ik wilde deze nieuwe wereld en haar bestaansreden begrijpen en snappen wat mensen er zochten.
Ik was aanwezig bij opnamen van Public Disgrace. Dat was de ergste nachtmerrie van de anti-porno-feministen van de jaren 80. Het was ontzettend vrouwonvriendelijke porno. Het ging over een vrouw die in een bar wordt beledigd en betast. Een andere acteur heeft seks met haar. Het komt heel wreed over als je ernaar kijkt.
Tekst loopt door onder de afbeelding.