Een goede verkiezingsslogan stoot potentiële kiezers niet af, maar trekt ze juist aan. De beste slogans zijn een spiegel waarin iedereen zijn eigen voorkeuren weerkaatst kan zien. De PvdA wil "Samen vooruit. Laten we samen een Nederland bouwen waar iedereen trots op kan zijn", D'66 "krijgt het voor elkaar. Goed werk, goed onderwijs, goede zorg" en voor de VVD gaat het om "Normaal. Doen." Het zijn slogans waar je het nauwelijks mee oneens kan zijn, omdat vooruit, normaal en goed voor iedereen iets anders kunnen betekenen.
Zelfs met veel standpunten kun je het alleen maar eens zijn. Hugo Borst ging alle politieke partijen langs en ontdekte tot zijn grote verbazing dat ze eigenlijk allemaal hetzelfde willen: goede zorg. Maar natuurlijk moet de partij die naar slechte zorg, slecht werk en slecht onderwijs streeft nog opgericht worden.
In de aanloop naar de verkiezingen wordt dus er veel geroepen, maar weinig gezegd. Juist omdat het te weinig over de inhoud gaat, hebben politici het te vaak over elkaar. Rutte liegt, Buma is een pruilende peuter, Jesse Klaver een slechte imitatie van Obama en Wilders is smakeloos en onfatsoenlijk. De ander deugt niet, maar dit vertelt me nog niet op wie ik dan wel moet stemmen.
Iedereen wil een betere, rechtvaardige samenleving waar je trots op kunt zijn. Maar hoe ziet deze eruit? Niemand wil dat ambulancepersoneel mishandeld wordt, vervelende buren, milieuvervuiling of hoge belastingen. Maar hoe krijgen we dit voor elkaar en wat leveren we hiervoor in? Met andere woorden: wat zijn de keuzes waar we als kiezer straks voor staan?
Als je twijfelt over op wie je zult stemmen, kun je beginnen met jezelf steeds de twee volgende vragen stellen: 1. Wat zeggen de partijen over hun eigen inhoud? En dan vooral 2. Zeggen ze iets waar je het ook mee oneens kan zijn? Een stelling waar je het niet mee oneens kan zijn, is namelijk bijna altijd inhoudsloos.
Het probleem met inhoudsloze standpunten is dat politiek beleid uiteindelijk concreet moet worden. De inhoud komt later en hiermee de onenigheid, verdeeldheid en teleurstelling. Het zorgplan komt zo niet van de grond, Ieder1 wordt gewoon weer ieder voor zich en de nieuwe premier zal (opnieuw) een teleurstelling blijken. Je had je toch iets anders voorgesteld bij "een Nederland waar je trots op kan zijn."
Laten we dus hopen op verkiezingsdebatten met stellingen en onderbouwingen waar je het van harte mee eens, maar vooral ook oneens kan zijn, zodat er bij de verkiezingen duidelijk iets te kiezen valt.