De Britse serie Black Mirror gaat over technologie en de verregaande invloed er van op ons bestaan. Deels satirisch, deels angstaanjagend vergroot het onderwerpen van onze tijd uit, zoals privacy en de grens tussen virtualiteit en realiteit. Wat betekent het als wij eerst en vooral toeschouwer zijn van onze eigen levens en die van anderen?
De aflevering Nosedive gaat over een systeem van ratings of recensies, zoals bij AirBnB of Yelp. Wat zou er gebeuren als je dat op personen zou toepassen, waarbij iedereen een gemiddeld cijfer krijgt op basis van likes en duimpjes van anderen, dat je sociale positie bepaalt? Waarom dat een probleem zou zijn, wordt duidelijk als je je voorstelt dat een lage beoordeling zou kunnen leiden tot verminderde toegang tot bijvoorbeeld goede medische zorg.
In deze distopische wereld heeft het belang van het beoordelingssysteem een uitholling van empathie tot gevolg, omdat mensen niet meer helpen uit vriendelijkheid, maar alleen uit berekening, om zichzelf zo gunstig mogelijk weerspiegeld te zien in iemand anders. Er ontstaat een smalle marge voor wat wenselijk gedrag is en elke afwijking wordt afgestraft. Je gedrag wordt voortdurend gecontroleerd: alleen de norm wordt beloond, die conservatief en consumptief van aard is. Mensen scoren punten met hun perfecte bruiloft, perfecte lijven of hun manier van nostalgie beleven.
Conformisme krijgen we met de paplepel ingegoten. Wie zich staande wil houden in de maatschappij, doet er beter aan in de pas te lopen dan er uit. De meeste mensen zijn liever een stille meerderheid, dan een uitgekotste minderheid. Hoe gevaarlijk kan dat eigenlijk zijn?