Het valt niet mee fan van Kanye West te zijn. Zijn wegen zijn vaak ondoorgrondelijk. Onlangs stak plotseling opnieuw een storm berichten op vanaf het eerder verwijderde twitteraccount van de rapper; een tweet-hoos die zijn gelijke alleen kent in de ochtendsalvo's van de huidige Amerikaanse president.

Het gaat met tientallen berichten per uur: aankondigingen van de nieuwe albums die hij produceert (komende maand vier platen, waaronder een eigen album), prototypes van de schoenen die hij ontwerpt, Kanyeëske wijsheden en grootspraak, en (mijn persoonlijke favoriet) metakritiek op zijn eigen twittergedrag, zoals een serie New Yorker-cartoons waaronder een andere gebruiker Kanye's tweets als bijschrift heeft toegevoegd.

Niets nieuws op het internet; socialemediaexplosies zijn Kanye's handelsmerk. Waar de rapper het internet echt mee op de achterste poten kreeg was zijn steun aan president Donald Trump. 'You don't have to agree with trump but the mob can't make me not love him. We are both dragon energy. He is my brother.', tweet hij. En: 'My MAGA (Make America Great Again) hat is signed!', gevolgd door dertig hitsige vlammetjesemoji's. Waarvoor president Trump de moeite neemt persoonlijk te antwoorden in een tweet: 'Thank you Kanye, very cool.'

Velen konden het niet geloven: een zwarte rapper die steun betuigt aan iemand die zo openlijk racistisch is. Woedende reacties: waarom toch? Bekende rappers als Kendrick Lamar en zelfs artiesten van Kanye's eigen label als Pusha T en Travis Scott ontvolgden hem. Iedere tweet wordt opgevolgd door een eindeloze reeks boze reacties van fans. Zelfs bedreigingen volgden.

'Judas!', kreeg Bob Dylan uit het publiek te horen toen hij in 1966 besloot om zijn akoestische gitaar in te ruilen voor een elektrisch exemplaar. Ik heb de woede onder de folkbeweging nooit goed begrepen. Niemand verplicht je de muziek te blijven luisteren. Nu begrijp ik de boosheid beter. De woede van de fans is ook deels op zichzelf gericht: hoe kán ik fan zijn geweest van iemand die dit doet? Ben ik ook zo? Ik ben zelf net zo boos op Kanye West.

De dit weekend verschenen single 'Ye vs. the People (Starring TI as the People)' is een uitgebreide toelichting op Kanye's steun voor Trump. Het is eigenlijk amper een nummer, eerder een conversatie van 3.32 minuten op muziek, tussen hemzelf en rapper TI.

Tekst loopt door onder de foto.

© Brainwash

Kanye West en Donald Trump (foto: AFP/Timothy A. Clary).

Tijd voor introspectie, en close reading van de tekst. Kanye rapt: 'Actually, wearin' the [MAGA-]hat will show people that we equal (...) See that's the problem with this damn nation/ All Blacks gotta be Democrats, man'. Zijn steun voor Trump ziet hij als een vorm van emancipatie: ook zwarte Amerikanen moeten Republikein kunnen zijn. Een redenering die ik – met enige moeite – kan volgen. Collega TI, in de rol van 'The People', rapt vervolgens: 'You representin' dudes (…) With blatant disregard for the people who put you in position / Don't you feel an obligation to them?' Waarop Kanye reageert: 'I feel an obligation to show people new ideas. (...) Make America Great Again had a negative perception / I took it, wore it, rocked it, gave it a new direction.'

Tekst loopt door onder het nummer.

Het veelbesproken nummer Ye vs. the People (Starring TI as the People).

Voor het eerst begin ik Kanye een beetje te begrijpen: door van je vijanden te houden maak je ze onschadelijk. Hij wil mensen 'iets nieuws' laten zien, de polarisatie doorbreken.

Ik denk dat liefde een goed antwoord is op haat. Maar liefde kan de haat ook laten groeien. Dit weekend, tijdens een toespraak in Michigan, vroeg Trump zijn publiek of er 'Hispanics' in de zaal waren. Een deel van de zaal riep vervolgens 'Booo!'. Waarop Trump vervolgde: 'Not so many? That's okay. And in fairness: Kanye West gets it.' - Zo gebruikt Trump Kanye's steun om zijn haatvolle politieke te legitimeren.

Met zijn steun voor Trump doorbreekt Kanye West de polarisatie, maar ik weet niet of ik daar ook klaar voor ben.