Een coup is een illegale machtsovername, met als doel het grijpen van macht of uitbreiding van heersende macht.
Afschaffing van democratie
In de afgelopen jaren hebben we meerdere coups gezien die de macht van democratisch gekozen staatshoofden hebben vergroot. Denk aan het beperken en verbieden van vrije pers of sabotage van rechtszaken gericht op de president zelf. Hiermee werd de democratie via inkt en papier afgeschaft. Chavez (nu Maduro) en Bouterse zijn maar twee expliciete voorbeelden van deze praktijk.
Vrijheid verdedigen met geweld
De kritiek op die presidenten viel in het niet met de kritiek die de coupplegers in Turkije ten deel viel. De vermeende hekel aan Erdoğan maakte plaats voor een vorm van hysterische wapennijd. Democratie kon alleen worden verdedigd via verkiezingen en niet door middel van geweld. Erkennen dat geweld een plek en een functie kon hebben in de verdediging van vrijheid was een groter offer dan steun uitspreken voor de totalitaire Turkse president.
Wapenangst
De mislukte coup van (delen van) het Turkse leger en de geslaagde coup van Erdoğan tonen eens te meer aan: de westerse intellectueel is banger voor wapens die zichtbaar zijn dan voor het onzichtbare geweld achter beleid van iedere overheid. De dreiging en toepassing van geweld door de overheid in de vorm van taxatie, wat niet vrijwillig is en waar bij weigering gewelddadig wordt opgetreden, wordt genegeerd.
De loop van het geweer
Het is het gevolg van een Europese cognitieve dissonantie na de Tweede Wereldoorlog. We lijken collectief te zijn vergeten dat ook onze vrijheid niet is veroverd dankzij pen en papier maar via de loop van een geweer.
Lees op De Correspondent wat de amateuristische poging tot een coup over het Turkije van nu leert.