De timing, die fascineert me het meest. Want bij vrijwel alle rozenstruiken die ik tegenkom op mijn coronawandelingetjes verschenen die bladerpakketjes tegelijkertijd. Net zoals een paar weken eerder plotseling overal tegelijk de sneeuwklokjes opkwamen, en niet veel later simultaan de velden volstonden met witte en paarse krokussen.
De reden dat ik extra oog heb voor deze vroege signalen van de lente is een serie iPad-tekeningen die kunstenaar David Hockney (Bradford, 1937) vorig jaar maakte. In het voorjaar van 2020 tekende Hockney een verslag van de komst van de lente in Normandië. In 2011 had hij zoiets al eerder gedaan, in zijn Britse geboortestreek Yorkshire. Nu wilde hij opnieuw de verandering vastleggen.
Hockney geeft zijn werken titels naar de dagen waarop hij ze gemaakt heeft. '23 april' is een veld met twee bloesemende fruitbomen, '28 april' is een verfrissende regenbui boven een veld met een paadje, '24 april' een paar strakgesnoeide buxusstruikjes. Met deze titels benadrukt Hockney de stuwende kracht en stiptheid van de lente: het is alsof je de klok erop gelijk kunt zetten. Dat gevoel krijg je bij de lente: een seizoen dat losbarst – niet meer te stuiten wanneer het eenmaal op gang is.
Eén werk uit Hockneys lente-serie kreeg wél een titel: een bosje narcissen in het gras heeft behalve een datum (16 maart), ook een titel: Do remember they can't cancel the spring.