Dit artikel bevat spoilers.
In First Reformed moet een dominee kiezen tussen radicaal verzet tegen onrechtvaardigheid en corruptie in de wereld en de mogelijkheid van liefde en nieuw leven. Hij kiest voor dat laatste — voor zichzelf.
Over het schokkende, briljante einde van Paul Schraders nieuwe film kunnen we het nu wel hebben; de film, geruime tijd al beschikbaar op schijf (in het buitenland), draait sinds een paar weken bij ons, helaas in slechts enkele bioscopen. Dat laatste is vreemd. Voor mijn gevoel hebben we hier te maken met een hele belangrijke film, vooral dus dat einde waarin de sluimerende kwestie van persoonlijke verlossing in de context van een harde wereld een climax bereikt.
Schrader brengt eeuwenoude vragen op de voorgrond: is er voor een mens een goede uitkomst mogelijk wanneer hij zich bevindt een wereld die slecht is? En: botst dat dan met onze maatschappelijke verantwoordelijkheid? Deze vraag houdt de personages bezig in alle films van Schrader, van de radicale eenling Travis Bickle in Taxi Driver (1976) tot de populaire toy boy Julian in American Gigolo (1980).
Na Travis en Julian is er nu: dominee Ernst Toller (Ethan Hawke). De setting is een gereformeerd 'toeristenkerkje' in de omgeving van New York waar dominee Toller zijn dagen slijt. Zelden zitten er op zondagen meer dan vijf mensen op de houten banken in het kerkje. Nu en dan komen toeristen kijken naar het gebouw, in de 'Oudhollandse stijl', en om een pet of t-shirt te kopen. Het orgel doet het al jaren niet meer. De pastorie is een en al soberheid: houten muren en vloeren, nergens een kleed, in de hoek van een kamer een bed met ernaast een bureau.
Deze wereld creëert Schrader op het scherm niet zoals gebruikelijk in een rechthoekig, maar in een vierkant beeldkader, waarmee motieven van dogma en gevangenschap in het spel komen.
Tekst loopt door onder de video.